07 Οκτωβρίου 2012 έως 25 Νοεμβρίου 2012

Η Ελένη Αποστολοπούλου φέρνει στο Βυζαντινό Μουσείο τις ιδιαίτερες γλυπτικές της μορφές που γεννήθηκαν και μέσα από τις σπουδές σημαντικών αρχαιολογικών συλλογών και μνημείων.

Η πολύχρονη εργασία της στην Αρχαιολογική Υπηρεσία την έφερε σε επαφή με σημαντικά έργα και καλλιτεχνικά σύνολα τοιχογραφημένων μνημείων˙ τα προσέγγισε με συνέπεια και τα σχεδίασε με καλλιτεχνική αρτιότητα.

Οι αναζητήσεις της σε σχέση με τη μορφή καθιστούν τα γλυπτά της μικρές αυτόνομες σπουδές πάνω στην ιστορία της τέχνης και κυρίως της γλυπτικής. Τα έργα της κρύβουν τις επιρροές της, οι οποίες προέρχονται από την ιστορική και καλλιτεχνική μνήμη της Κλασικής Αρχαιότητας, του Βυζαντίου και της Αναγέννησης.

Η μνήμη και η μνημειακότητα είναι δυο πολύ ισχυρές έννοιες στην καλλιτεχνική έκφραση και πορεία της γλύπτριας. Στο έργο της δεν διακρίνεται μόνο ο προβληματισμός της αλλά προσφέρονται και οι απαντήσεις της πάνω σε αυτό τον δίπολο στοχασμό.

Οι μορφές που προκύπτουν από το ακατέργαστο υλικό είναι συνήθως αφαιρετικές. Οι εναλλαγές του φωτός και της σκιάς που δημιουργούνται από το σμίλευμα της ύλης συνθέτουν την τελική γλυπτική μορφή. Τα μεγέθη των μορφών ποικίλουν και ο επισκέπτης καλείται να εισχωρήσει στον γλυπτικό χώρο που δημιουργεί η καλλιτέχνης και να δώσει την προσωπική του ερμηνεία στην ανάγνωση των έργων όπως και σε θέματα που συνδέονται  με τη μνήμη, την ιστορία και τον χώρο.

Ο δεύτερος πυρήνας έργων της συγκεκριμένης έκθεσης είναι αφιερωμένος στη διαδικασία της δημιουργίας. Το σχέδιο πάνω στο χαρτί αποτελεί την αρχή της πραγμάτωσης του έργου της Ελένης Αποστολοπούλου εκεί όπου με μελάνι και κάρβουνο τα γλυπτά της βρίσκουν την αρχική τους υπόσταση και την ενεργό δυναμική τους. Τα σχέδια αυτά συμπληρώνουν τα γλυπτά και παρέχουν στον επισκέπτη πολύτιμες πληροφορίες για τις αισθητικές και εκφραστικές αναζητήσεις της εικαστικού.